Kamertachycardie

Kamertachycardie is een hartritmestoornis waarbij de elektrische prikkels niet ontstaan in de boezem, maar in de kamerwand. De hartkamers trekken zeer snel samen, onafhankelijk van de snelheid waarmee de boezems samentrekken. Kamertachycardie treedt op in aanvallen. Deze aanvallen kunnen soms langere tijd aanhouden.

Oorzaak van kamertachycardie

De oorzaak van kamertachycardie is bijna altijd een andere hartaandoening. Daarnaast is er een verhoogd risico op kamertachycardie gedurende de eerste week na een hartoperatie en de eerste dagen na een acute hartaanval. In deze gevallen is de kamertachycardie van voorbijgaande aard. De oorzaak van kamertachycardie is niet altijd te achterhalen.

Klachten bij kamertachycardie

De klachten bij kamertachycardie zijn deels dezelfde als de klachten die bij alle hartritmestoornissen voorkomen. Dit zijn hartbonzen, hartkloppingen, hartoverslagen en kalchten als transpireren, misselijkheid en een algemeen onaangenaam gevoel.

Een deel van de klachten gaat vanzelf over, maar kamertachycardie kan ook ernstige gevolgen hebben. Zo is bij een snelle kamertachycardie de tijd tussen de hartslagen te kort om het hart weer vol te laten stromen met bloed. Hierdoor wordt er te weinig zuurstofrijk bloed rondgepompt, waardoor de bloeddruk daalt. De hersenen kunnen te krijgen zuurstof krijgen waardoor duizeligheid kan optreden en zelfs flauwvallen.

Een andere ernstige complicatie is kamerfibrilleren. Kamerfibrilleren is een ander soort hartritmestoornis, waarbij het hart vanuit verschillende plaatsen in de kamer wordt geprikkeld. Er ontstaat vervolgens een chaotische activiteit van elektrische prikkels en het hart kan daardoor helemaal stilvallen. Daardoor stopt de bloedcirculatie en raakt de patiënt bewusteloos. Uiteindelijk kan de patiënt hierdoor overlijden.

De ernst van de klachten hangt af van de snelheid van de tachycardie en de conditie van het hart.

Diagnose / onderzoek bij kamertachycardie

Er kunnen verschillende onderzoeken gedaan worden om kamertachycardie vast te stellen. Bijvoorbeeld:

1. Het maken van een hartfilmpje (ECG) tijdens een aanval
2. Een holteronderzoek
3. Elektrofysiologisch onderzoek
4. Een inspanningsonderzoek om te kijken of daardoor kamertachycardie optreedt

Behandeling tijdens een aanval

Kamertachycardie kan behandeld worden tijdens een aanval. Er kunnen dan medicijnen gegeven worden via een injectie of het hart kan door een pacemaker worden geprikkeld. De aanval zou dan over moeten gaan. Als de patiënt buiten bewustzijn is, moet er een elektrische cardioversie worden uitgevoerd. Bij elektrische cardioversie wordt het abnormale hartritme in een normaal ritme omgezet met behulp van een elektrische schok.

Voorkómen van kamertachycardie

Als de oorzaak van de kamertachycardie ligt in een recente hartaanval of een recente hartoperatie, is de kans op herhaling klein. Meestal hoeft er dan geen verdere behandeling ingezet te worden om een nieuwe aanval te voorkomen. Als de kamertachycardie echter veroorzaakt wordt door een andere, onderliggende hartaandoening, zijn er verschillende mogelijkheden om een nieuwe aanval te voorkomen.

De precieze behandeling hangt af van de onderliggende hartaandoening. Zo kan er bijvoorbeeld gedotterd worden bij een vernauwing in de kransslagaders. Algemene behandelingsmogelijkheden zijn:

• anti-aritmatica (medicijnen)
• ablatie (waarbij de bron van de hartritmestoornis wordt uitgeschakeld)
• het implanteren van een ICD (een inwendige defibrillator of pacemaker die het hartritme bewaakt)

-->